Yaslandınmı ulu bir çınara, beklersin artık tüm zorlukları...

Sebepsiz  bir takım sıkıntılara düşersin. "Niye?" "Neden?" gibi soruların acımasızlığını hisseder, düşüncelerden sıyrılmaya çalışırsın.

Bitsin istersin içinde bulunduğun karanlık hislerin. Fakat bitmez. Ne kadar çırpınırsan o  kadar batarsın düşünce batağında. 

Bir ara uyuyayım, uyanınca biter dersin. O bile vakit kaybı oluverir.

Sonra düşünce labirentinde bir günah keçisi ararsın. "Kimin yüzünden oldu?" diye. Bir kaç isim gelir aklına, ama sonunda ne yapman gerektiğini bilmemenin verdiği çaresizlikle küfürler edersin. Rahatlar gibi olursun. Biara bir daha açarsın ağzını, kustukça kusarsın. 

Ama nafile yine çıkmaz o zehir içinden. İşte o an bir dayanak arar ve avazın çıktığınca bağıra bağıra ağlamak istersin.

Çünkü sen İNSANSIN...

Saygılarla 



                                                                                                                       A. Kemal PINAR