NORMAL - ANORMAL
3 gündür düşünüyorum ve analiz etmeye çalışıyorum. “Normal” veya “Anormal” olmak beni çok meşgul etti. Sebebi “anarşist olmak mı?”, “takıntılı olmak mı?” bilemedim.
Gerçekten “Normal ve Anormal” olmanın bir ölçüsü varmı?
Şimdiden bu göreceli bir kavram dediğinizi işitmiyorum ama içinizden öyle geçmesini temenni ediyorum. Peki birde şöyle sorayım.
Siz normalmisiniz?
***
Bu soruyu en az 30 kişi ile tartıştım. Bunlardan biri hariç (o da ben) “Normalim” dedi. İşin trajikomik olan kısmı, bir net cevap verememeleri. Sonuç olarak hemfikir şu kanıya vardık “İnsanın kendine özgü normallikleri başkaları tarafında anormal olabilir”.
Aynı soruya benim cevabım şu oldu. “Ben kendi kusur ve noksanlarımı yani çevrem tarafımda anormal olan yanlarımı biliyor ve kabul ediyorum. Yani anormalliği kabul ederek, o normalim diyenlere göre normal olmuş oluyorum.” İşte bu son cümlem bile ne kadar Anormal olduğumu gösteriyor. J
Bu teorim ile ilgili uç bir örnek vereyim:
Birine aslan demek ‘cesur, vakur, lider vs.’ anlamlarını taşıyarak verildiği sanılır. Halbuki ‘ tam bir Faşist, hazıra konan, kendi istekleri dışında bir şeye saygı duymayan, despot ve asla evcilleştirilemeyen’ anlamı taşımaktadır.
Ama eşek demek ‘Emekçi, çalışkan, rızkını alın terinden çıkaran, ihtiyaç gören’ anlamına gelebilir. Bana katılmayabilir “Bu ne yaa?” diye alay edebilirsiniz. Buda sizin “Normal” liğinizi gösterir.
***
Aslında bırakalım “bu normaldi – bu anormaldi” demeyi. İnsanı olduğu gibi kabul ederek saygı duyalım. Bir kalıp aramak yerine kendi kalıbımızı kendimiz bulalım.
Yani ben gerçekten ANORMAL im.
Ya siz?
Saygılarımla… 29.02.2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder